“Çağdaşlık” ve “Yobazlık” kavgaları yüzünden;
Ne yazık ki insanlar, savruluyor özünden.
Oysa, bu iki sözcük, şeytanca birer tuzak;
Lâkin bazı insanlar, anlamaktan çok uzak.

Dileriz ki; bu gaflet, tez zamanda son bulur,
Ve gelecek nesiller, bu tuzaktan kurtulur.
Yoksa bu kin, bu nefret, böyle sürüp gidecek,
Bu günahlar mezarda, bizi pişman edecek.

Lütfen, şu düştüğümüz bataklığa bir bakın;
Her türlü sosyal belâ, görün ne kadar yakın.
“Yobazlar” şirk peşinde, Ocu BUcu olmuşlar,
“Çağdaşlar” şeytanların, dolmuşuna dolmuşlar.

Kimisinin kaybolmuş, insanlığa saygısı;
Ne utanması kalmış, ne de vicdan kaygısı.
Kimine sağdan inmiş, hurâfenin şamarı;
Kur’ân’la beslenmiyor, beynindeki damarı.

Kimi taparcasına, secde etmiş “batı”ya;
“Fetö”nün baykuşları, tünemişler çatıya.
Kimini kul eylemiş, modanın ilâhları;
Sokaklarda ruhsatlı, cinsiyet silâhları.

İnanın.. Bu zillete, insan aklı ermiyor,
Daha açık yazmaya, kalem izin vermiyor.
Sözü fazla uzatıp, edebi aşmayalım;
Hâlâ uyuyan varsa, buna da şaşmayalım.
 

Cengiz Numanoğlu

(2017)

Anasayfa

Sonraki şiir

Şiir sayfaları